Ineens ben ik in tranen, voel ik me alleen, maakt
de uitzichtloosheid me gek en  grijpt de angst me naar de keel.

Op andere momenten ben ik positief, zie ik wat het ons brengt.
Het besef ook dat we dit op één of andere manier nodig hadden.

De wereld die steeds harder draaide, het milieu dat schreeuwde om aandacht.
Mensen die schreeuwen om rust.

En nu lijkt het alsof de natuur aan de rem heeft getrokken,
aan de noodrem want alles komt tot stilstand.

Behalve in de zorg, daar is de druk enorm.
De mensen die we jarenlang onderwaardeerden,
een hongerloontje betaalden, zijn nu onze helden.
We klappen voor hen.

Nu wordt zichtbaar wat er echt toe doet.
Gezondheid, samenhorigheid, liefde en verbinding.

De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
We leren nu hoe kwetsbaar we zijn en dat niets zeker is in het leven.
En hoe dom we zijn geweest om geld, status en schoonheid tot
het hoogst goed te verheffen.

Honderd km/uur rijden voor het milieu ??  Velen zouden zich er niet
aan gehouden hebben, nu is er bijna niemand meer op de weg.

Verre vakanties waren de normaalste zaak van de wereld.
Sterker nog, het was een trend waar iedereen graag aan meedeed.
Hoe verder, hoe beter, hoe meer status.
En nu vliegt er bijna niemand meer.

Kinderen brachten we massaal naar kinderdagverblijven.
Onze carrières waren belangrijk en gaven ons aanzien.
Thuisblijfmoeders moesten zich altijd verdedigen, het woord
alleen al….

Nu we verplicht thuis zitten en onze kinderen ook, weten we de
spelletjes weer te vinden, verf en klei worden weer bovengehaald.
We worden zelf weer een beetje kind.

En nu we de kapper, de schoonheidssalons en de rimpeldokter
niet meer kunnen bezoeken stelt zich de vraag wat er zal
overblijven van onze schoonheidsidealen.  Weg is onze drang om
jong te blijven want we willen nu niets liever dan oud worden.

De natuur kan eindelijk ademhalen, de natuur waar wij deel van
uitmaken maar waarvan wij zo vervreemd waren geraakt.
Wat zijn we nietig als de natuur van zich laat horen.
Tsunami’s, orkanen, bosbranden, epidemieën.
Dan laten we alles vallen en hebben we alleen elkaar nog,
naakt en kwetsbaar.

Ik haal ook eens diep adem en droog mijn tranen.
Het komt goed….

ZORG GOED VOOR ELKAAR !!!